مرحوم سید اختر رضوی واحترام به طلبه (تانزانیا)

ارتباط وتعامل شیعیان خوجه اثنی عشری نسبت به روحانی وطلبه، یک ارتباط اداری و بسیار خشک می باشد، اغلب آنان به یک روحانی به دید یک کارمند نگاه می کنند. روحانی که جهت امام جماعت و یا سخنرانی دعوت می شود باید قرار داد امضاء کند و طبق بنود این قرارداد باید وظائف خود را انجام داده وحق تخطی ندارد، و اگر روحانی دعوت برای کاری هم بشود توقع دارند مثل یک کارمند در محل کار خود حاضر شده و با کسی ارتباط نداشته باشد، مرحوم سید اختر رضوی در طول سالیانی که در بین خوجه ها بود تلاش های زیادی کرد تا اینکه این سنت را بشکند وجایگاه واقعی روحانیت را برای آنان معرفی کند، فلذا سید در بین برخی از خوجه ها جایگاه خود را از دست داد و حتی چندین مورد منجر  به قطع رابطه با آنان شد. مرحوم سید تا حد زیادی در این زمینه موفقیت کسب کرد، وتواست دیدگاه بسیاری از خوجه را نسبت به روحانیت عوض کند، تا جایی که برخی از خوجه ها فرزندان خود را به حوزه فرستادند و در حال حاضر در بین خوجه ها افراد تحصیل کرده حوزوی زیادی به چشم می خورد.

کلاس درس مدرسه بلال – تانزانیل ۱۳۷۱

بنده در سال ۱۳۷۱ از طرف مسئول حوزه علمیه بلال مسلم میشن آقای فدا حسین دعوت به تدریس در آن حوزه شدم، مرحوم فدا حسین حمیر گفت که در فلان روز شما در حوزه حضور پیدا کنید و تدریس خود را شروع کنید، مرحوم سید اختر از این خبر مطلع شدند و به من گفتند که شما به تنهایی نروید آنان وظیفه دارند که بیایند و شما را همراهی کنند و به حوزه ببرند، یک روز صبح مرحوم سید اختر و چند تن از مسئولین حوزه به منزل بنده آمدند و در معیت آنان به حوزه رفتیم مرحوم سید فرمودند که بایستی فرهنگ تعامل با روحانی در بین شیعیان خوجه جا بیفتد. بنده هیچگاه این تواضع و احترام مرحوم سید اختر رضوی را فراموش نمی کنم.