اعتقاد به دعا (سنگال)

از صفات بارز سنگالی‌ها اعتقاد راسخ به دعا کردن می‌باشد. آنان اعم از مسلمان و  غیر مسلمان در مشکلات خود نزد شیوخ و شرفاء (سادات) رفته و طلب دعا می‌کنند و به‌خاطر همین اعتقاد بسیار بالا در خیلی از موارد اثرات دعا را در حل مشکلات خود می‌بینند. بعضی اوقات آنان مسافت‌های طولانی را طی نموده تا به نزد شیخ برسند و طلب دعا کنند. لازم به ذکر است حتی افراد عادی نیز برای یکدیگر دعا می‌کنند.  اگر دو نفر سنگالی می‌خواهند از هم جدا بشوند، جملاتی که همگی حکایت از دعا برای صحت و سلامتی و طول عمر برای طرف دارد را بر زبان جاری می‌کنند و دیگران آمین می‌گویند.

اگر در کوچه و بازار و در هر مکان دیگری شخصی شروع به دعاکردن کند، همه افراد اطراف او دست‌های خود را بالا برده و آمین می‌گویند. حتی بعضی راننده‌های ماشین به احترام دعا می‌‌ایستند و مغازه‌دارها نیز دست از کار کشیده و دور شخص جمع می‌شوند. این پدیده بسیار جالب اگر در ایران اتفاق بیافتد اغلب به دید مسخره به آ‌ن نگاه می‌کنند، برای بنده کراراً اتفاق افتاده است که مردم سنگال از من تقاضای دعا می کردند، وقتی به دعا کردن مشغول می شدم همگی وحتی افرادی که دور بودن و این صحنه را می دیدند دست بلند کرده وبا حالت خضوع وخشوع آمین می گفتند.

بعضی از شیوخ و شرفاء ممر درآمدشان، دعاکردن است. آنان وقتی که برای شخصی دعا می‌کنند، آن شخص هدیه نقدی و یا عینی به شیخ می‌دهد. جالب این که در اغلب اوقات این هدیه در دو نوبت پرداخت می‌شود، ‌آنان مبلغی را بعد از اتمام جلسه دعا پرداخت می‌کنند و مبلغ بزرگی را در صورت اجابت شدن دعا و رسیدن به مراد خود، به شیخ تقدیم می‌کنند. برخی دعاکنندگان مبلغ نهایی را مشخص کرده و اگر فرد قدرت پرداخت آن را داشته باشد و ملتزم به پرداخت بشود،‌ آنان دعا خواهند کرد.