شیخ عبدالله سیف سعید

وی در سال ۱۹۲۸ میلادی در شهر لیندی واقع در جنوب تانزانیا متولد و  در سال ۲۰۲۰ میلادی، موافق با ۲۳/محرم الحرام/۱۴۴۲هـ، رحلت کرد، شیخ عبد اللّه سیف در سال ۱۹۵۸م، جهت فراگیری دروس اسلامی به دارالسلام پایتخت تانزانیا هجرت کرد، و در مساجدی که کلاس‌های دینی برگزار می‌شد شرکت می‌کرد، در آن زمان ایشان، جهت امرارمعاش، روزها در کارخانه نساجی کار می‌کرد و شب‌ها به تحصیل علوم دینی مشغول می‌شد.

در سال ۱۹۶۴م، از طریق شیخ محمدعلی انگونگابوری، یکی از شیعیان بومی، با مرحوم سیّد سعید  اختر رضوی آشنا می‌شود و چند سالی در دروس سیّد شرکت می‌کند، شیخ در سال ۱۹۶۷م، توسط سید اختر، همراه با تنی چند از طلاب تانزانیایی، جهت تحصیل در حوزه علمیّه نجف اشرف، به عراق اعزام شد، در آن زمان حوزه نجف تحت قیادت حضرت آیت‌الله‌العظمی سید محسن الحکیم اداره می‌شد. امّا به خاطر شرایط سخت سیاسی عراق در آن زمان، شیخ عبدالله به همراه دوستان دیگرش که از تانزانیا آمده بودند، با هماهنگی آیت‌الله‌العظمی سید محسن الحکیم با امام موسی صدر، به لبنان رفته و در حوزه علمیّه صور که توسط امام موسی اداره می‌شد، مشغول به تحصیل شدند. آنان به مدت یک سال و نیم در لبنان ماندند تا این‌که امام موسی صدر در سفر لیبی ربوده شد و از طرفی، جنگ‌ها داخلی لبنان نیز شروع‌شده بود که همین امر سبب تعطیلی حوزه صور گشت.

 پس از بروز این مشکلات در لبنان، سیّد اختر رضوی، با دارالتبلیغ سیّد کاظم شریعتمداری در قم هماهنگی‌های لازمه، جهت ادامه تحصیل این عزیزان در ایران را به عمل آورد، آنان در سال ۱۹۷۳م، به قم رفتند و در دارالتبلیغ، مشغول به تحصیل علوم حوزوی شدند. شیخ عبدالله سیف، در سال ۱۹۷۸م، به تانزانیا برگشت و تحت اشراف سیّد اختر رضوی، مشغول به تبلیغ در مناطق مختلف و تدریس در مرکز بلال مسلم شد.

از داستان‌های شنیدنی شیخ عبداللّه سیف، ملبّس شدن وی به لباس روحانیت، توسط مرحوم سیّد محسن حکیم است، وی تعریف می‌کند که ایشان ‌همراه با تعدادی دیگر از طلبه‌ها، توسط سیّد محسن حکیم ملبس به لباس روحانیت شدند، سیّد هنگام عمامه به سر گذاشتن، به ما توصیه کرد که این لباس را در تحت هیچ شرایطی بیرون نیاورید و همیشه به پوشیدن آن ملتزم باشید، این لباس را فقط غسّال می‌تواند از بدن شما بیرون بیاورد، به دنبال این توصیه، شیخ عبدالله سیف، الی یومنا هذا، دائماً با لباس روحانی است، حتّی در شرایط سخت آب و هوائی تانزانیا که در برخی از فصول سال بسیار گرم وشرجی است، ایشان ملبّس است و در سفر و حضر از این لباس تخلی نمی‌کند.

شیخ عبدالله سیف، در سال ۱۹۹۰م، توسط سیّد اختر رضوی به کشور موزامبیک می‌رود و فرعی از بلال را در شهر نامپولا، واقع در شمال این کشور راه‌اندازی می‌کند، وی سالیان سال در این منطقه مشغول به تبلیغ و تدریس دروس دینی، طبق مذهب أهل‌البیت علیهم‌السلام بود، در سال ۲۰۰۲م که سید اختر مرحوم شد، شیخ عبدالله به دارالسلام برمی‌گردد و مدتی در بلال مشغول می‌شود، ولی بعد از مدتی، از این مرکز بیرون می‌آید و به‌طور آزاد به امر تبلیغ در دارالسلام و مناطق جنوبی این کشور مشغول می‌شود. شایان‌ذکر است که شیخ عبدالله سیف، از اعضای اصلی جمیعت شیعیان اثنی عشری تانزانیا، موسوم به (T.I.C) است، در ضمن وی، دارای مقبولیت بسیار خوبی نزد شیعیان خوجه بوده و روی این اساس، آنان توجه خاصی به ایشان دارند. شیخ عبدالله، بسیار متخلق، متواضع، ساده‌زیست و انسانی صدوق است و شاید همین امر عامل مقبولیت وی نزد شیعیان شده است، شیخ دارای سه زن و ۱۴ فرزند است.